SAM O SOBIE 

Moja strona internetowa ma charakter informacyjno-poznawczy. Nie dowiecie się z niej jednak nic o moim życiu osobistym oraz bardzo niewiele o prawdziwych, a często niezwykłych, przygodach życiowych – no i filmowych, oczywiście – jako że z filmem mam kontakt szczególny od dzieciństwa do chwili obecnej. Nie dowiecie się więc na pewno jak złapałem borsuka i żyrafę do filmu, jak poprawiałem urodę Violetty Villas, dlaczego nie zrobiłem filmu z Romanem Polańskim, co robiłem w Nowym Jorku z Elżbietą Czyżewską i kiedy podałem dłoń Johnowi Malkovichowi i synowi Clinta Eastwooda, dlaczego moim największym przyjacielem jest Gordon Haskell (którego spotkałem tylko cztery razy w życiu ale wydałem po polsku jego pamiętniki), jak wziąłem [w filmie…] ślub kościelny z Miss Polonia, dlaczego moi synowie nazywają się Alan i Eryk oraz jak rozszyfrowałem mnemotechniczne inkaskie pismo quipu. To wszystko znajdzie się w moich memuarach  –  o ile je zdążę napisać.

Zdradzę jedynie swoje hobby. Przede wszystkim zbieractwo: stare projektory i kamery wąskotaśmowe, minikamery cyfrowe, wydawnictwa filmowo-tv, figurki czarnych zwierzątek, egzotyczne instrumenty ludowe, gadgety mechaniczne i elektroniczne, zapałki, artefakty sztuki prekolumbijskiej. Moje hobby twórcze: modelarstwo, malarstwo, pisarstwo, sztuczki barowe. Trochę gram w wolnych chwilach jazz i covery (instrumenty klawiszowe, strunowe, dęte i perkusyjne). Lubię podróżować – vide inne zakładki. Zapracowałem uczciwie na ksywkę: Black Michael. Skrót w sieci: MJZ.

Bardzo nie lubią mnie amatorzy udający profesjonalistów, którym wytykam ich nieprzygotowanie do zawodu. Nie znoszę nieznajomości języka polskiego. Dlatego mam znajomych dużo, a przyjaciół – także do spotkań przy winie – mało. Moja niezwykła szczerość, aż do bólu, w ocenach krytycznych jest  z trudem tolerowana np. przez studentów – gorzej ze współpracownikami i tzw. szerszym otoczeniem. M.in. dlatego z każdej pracy etatowej, jak dotąd, zwalniałem się sam, na własną prośbę. Oszczędziło to szefom szukania pretekstów aby się mnie pozbyć. Aktualnie jestem freelancerem.

Moją dewizą życiową jest: carpe diem quam minimum credula postero (to cytat z  Ody Horacego) czyli Korzystaj z dnia jak najmniej ufając przyszłości (lepsze tłumaczenie, bo poetyckie: Chwytaj dzień, bo przecież nikt się nie dowie, jaką nam przyszłość zgotują bogowie).

CV Michała J.Zabłockiego

Kierownik produkcji, producent, scenarzysta, dydaktyk i publicysta. Absolwent PSM we Wrocławiu w klasie fortepianu, maturę uzyskał w III L.O. Absolwent Wyższej Szkoły Ekonomicznej we Wrocławiu oraz studiów podyplomowych Marketing w Kulturze i Sztuce. Uczestnik szkoleń z prawa autorskiego u profesorów Barty i Markiewicza. Był najmłodszym kierownikiem produkcji pełnometrażowego filmu fabularnego w XX w.(debiut w roku 1979) po 7 latach pracy jako asystent, kierownik planu i II kierownik produkcji. Kierował produkcją wielu filmów fabularnych (m.in. Wielka majówka, W zawieszeniu, Ognisty Anioł, Biały Smok, Suplement), seriali telewizyjnych (Trzy młyny, Popielec) oraz kilkunastu filmów dokumentalnych. Pracował z czołówką polskich reżyserów, operatorów, scenografów w wielu miejscach w Polsce i w świecie (Rosja, Estonia, Mongolia, Wietnam, Francja, USA). Jest także scenarzystą filmu fabularnego oraz mini-serialu pt. Trick (premiera 2010) oraz producentem wykonawczym i nadzorującym (m.in. filmy Job, Wojna męsko-żeńska, Chce się żyć, Carte blanche). Łącznie pracował w ok. 40 filmach, teatrach TV, serialach. Oficjalny dorobek w dziedzinie produkcji filmowej jest wymieniony na http://www.filmpolski.pl; więcej informacji tutaj, na podstronie FILMY.

W latach 1989-1991 MJZ był dyrektorem Wytwórni Filmów Fabularnych we Wrocławiu, potem założył spółkę produkcyjno-wydawniczą Studio Filmowe Montevideo (1991- 2011), a od roku 2004 do 2006 był prezesem Agencji Producentów Filmowych. W latach 2008-2009 pełnił funkcję zastępcy dyrektora ds. programowych Instytucji Filmowej „Silesia-Film” w Katowicach. Następnie wrócił do produkcji filmowej jako producent wykonawczy. Napisał szereg scenariuszy filmowych zakupionych przez producentów ale nie zekranizowanych (z wyjątkiem Tricku).

Jest autorem pierwszego polskiego making of na taśmie16 mm (Jak powstał biały smok – 1987) oraz pierwszej kasety VHS stereo z koncertem St.Sojki (1991).  Autor siedmiu wydań leksykonu Kinematografia, telewizja, video w Polsce, książki Filmujemy na video (1989), pierwszego Angielsko-polskiego słownika terminów filmowych (2 wydania) oraz książki Organizacja produkcji filmu fabularnego w Polsce (wyd.2013,2015,2016).  Z utworów prozatorskich warto wymienić List do syna (2 wydania) oraz sztukę Teleportacja (2016). Jest stałym współpracownikiem kwartalnika FilmPRO, publikując recenzje książek i artykuły dot. kinematografii i prawa autorskiego. Także wydawca książek o tematyce filmowo-muzycznej oraz prozy. Stały juror (od dekady)  Lubelskiego Festiwalu Filmowego (dawniej „Złote mrówkojady”); dawniej także organizator festiwali muzycznych i filmowych (Lato Filmów – Kazimierz, Tam gdzie biją źródła – Ustroń, Kręgi Sztuki – Cieszyn, Festiwal filmów dla dzieci i młodzieży – Warszawa) oraz imprez okolicznościowych i wystaw (także w Zachęcie).

Pracownik kinematografii od 1972 roku, członek Stowarzyszenia Filmowców Polskich (od 2016 w zarządzie Koła Scenarzystów) laureat odznaczeń państwowych (brązowy krzyż zasługi, zasłużony działacz kultury), kryształowego Alumnusa wrocławskiej Akademii Ekonomicznej oraz listu gratulacyjnego od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z okazji 40-lecia pracy zawodowej; nominowany do nagrody Złotej Kaczki pisma FILM za scenariusz. Członek Polskiej Akademii Filmowej.

Zajmuje się dydaktyką od   1989 r. Był wykładowcą na Wydziale Radia i Telewizji na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach (1989-2009) oraz w Regionalnych Uczelniach Artystycznych i okazjonalnie w Krakowskiej Akademii i Warszawskiej Szkole Reklamy. Wykładowca cyklu szkoleń FilmPRO i WFDiF. Aktualnie blisko związany z Warszawską Szkołą Filmową i Akademią Leona Koźmińskiego. Od 2013r. jest kierownikiem organizacyjno-programowym i wykładowcą  Wytwórni Scenariuszy – projektu edukacyjnego warszawskiej WFDiF . Ponadto od 2012 do 2015 był ekspertem MKiDN w programie Ministra „Film”, od dekady jest nadal ekspertem z listy PISF oraz kilku filmowych funduszy regionalnych, a okazjonalnie: ekspertem prokuratury i recenzentem w instytucjach edukacyjnych współpracujących z MEN jak ORE i CKE.

ZAWODY  FILMOWE  MICHAŁA  J. ZABŁOCKIEGO

SCENARZYSTA, RECENZENT, KONSULTANT, KIEROWNIK PRODUKCJI, PRODUCENT, REALIZATOR FILMÓW DOKUMENTALNYCH, OPERATOR KAMERY, SEKRETARZ PLANU i KLAPSER, KOMPOZYTOR i MUZYK-PIANISTA, JUROR, AKTOR, EPIZODZISTA, STATYSTA

ZAJĘCIA UPRAWIANE NAJCZĘŚCIEJ

WYKŁADOWCA AKADEMICKI, PUBLICYSTA, EKSPERT