SAM O SOBIE 

Moja strona internetowa ma charakter informacyjno-poznawczy. Nie dowiecie się z niej jednak nic o moim życiu osobistym oraz bardzo niewiele o prawdziwych, a często niezwykłych, przygodach życiowych – no i filmowych, oczywiście – jako że z filmem mam kontakt szczególny od dzieciństwa do chwili obecnej. Nie dowiecie się więc na pewno jak złapałem borsuka i żyrafę do filmu, jak poprawiałem urodę Violetty Villas, dlaczego nie zrobiłem filmu z Romanem Polańskim, co robiłem w Nowym Jorku z Elżbietą Czyżewską i kiedy podałem dłoń Johnowi Malkovichowi i synowi Clinta Eastwooda, dlaczego moim największym przyjacielem jest Gordon Haskell (którego spotkałem tylko cztery razy w życiu ale wydałem po polsku jego pamiętniki), jak wziąłem [w filmie…] ślub kościelny z Miss Polonia, dlaczego moi synowie nazywają się Alan i Eryk oraz jak rozszyfrowałem mnemotechniczne inkaskie pismo quipu. To wszystko znajdzie się w moich memuarach  –  o ile je zdążę napisać.

Zdradzę jedynie swoje hobby. Przede wszystkim zbieractwo: stare projektory i kamery wąskotaśmowe, minikamery cyfrowe, wydawnictwa filmowo-tv, figurki czarnych zwierzątek, egzotyczne instrumenty ludowe, gadgety mechaniczne i elektroniczne, zapałki, artefakty sztuki prekolumbijskiej. Moje hobby twórcze: modelarstwo, malarstwo, pisarstwo, sztuczki barowe. Trochę gram w wolnych chwilach jazz i covery (instrumenty klawiszowe, strunowe, dęte i perkusyjne). Lubię podróżować – vide inne zakładki. Zapracowałem uczciwie na ksywkę: Black Michael. Skrót w sieci: MJZ.

Bardzo nie lubią mnie amatorzy udający profesjonalistów, którym wytykam ich nieprzygotowanie do zawodu. Nie znoszę nieznajomości języka polskiego. Dlatego mam znajomych dużo, a przyjaciół – także do spotkań przy winie – mało. Moja niezwykła szczerość, aż do bólu, w ocenach krytycznych jest  z trudem tolerowana np. przez studentów – gorzej ze współpracownikami i tzw. szerszym otoczeniem. M.in. dlatego z każdej pracy etatowej, jak dotąd, zwalniałem się sam, na własną prośbę. Oszczędziło to szefom szukania pretekstów aby się mnie pozbyć. Aktualnie jestem freelancerem.

Moją dewizą życiową jest: carpe diem quam minimum credula postero (to cytat z  Ody Horacego) czyli Korzystaj z dnia jak najmniej ufając przyszłości (lepsze tłumaczenie, bo poetyckie: Chwytaj dzień, bo przecież nikt się nie dowie, jaką nam przyszłość zgotują bogowie).

CV Michała J.Zabłockiego

napisane w trzeciej osobie

Kierownik produkcji, producent, scenarzysta, dydaktyk i publicysta. Absolwent PSM we Wrocławiu w klasie fortepianu, maturę uzyskał w III L.O. Absolwent Wyższej Szkoły Ekonomicznej we Wrocławiu oraz studiów podyplomowych Marketing w Kulturze i Sztuce. Uczestnik szkoleń z prawa autorskiego u profesorów Barty i Markiewicza. Był najmłodszym kierownikiem produkcji pełnometrażowego filmu fabularnego w XX w.(debiut w roku 1979) po 7 latach pracy jako asystent, kierownik planu i II kierownik produkcji. Kierował produkcją wielu filmów fabularnych (m.in. Wielka majówka, W zawieszeniu, Ognisty Anioł, Biały Smok, Suplement), seriali telewizyjnych (Trzy młyny, Popielec) oraz kilkunastu filmów dokumentalnych. Pracował z czołówką polskich reżyserów, operatorów, scenografów w wielu miejscach w Polsce i w świecie (Rosja, Estonia, Mongolia, Wietnam, Francja, USA). Jest także scenarzystą filmu fabularnego oraz mini-serialu pt. Trick (premiera 2010) oraz producentem wykonawczym i nadzorującym (m.in. filmy Job, Wojna męsko-żeńska, Chce się żyć, Carte blanche). Łącznie pracował w ok. 40 filmach, teatrach TV, serialach. Pełny dorobek w dziedzinie produkcji jest wymieniony na http://www.filmpolski.pl  oraz dalej na tej stronie (por.FILMY).

W latach 1989-1991 był dyrektorem Wytwórni Filmów Fabularnych we Wrocławiu, potem założył spółkę produkcyjno-wydawniczą Studio Filmowe Montevideo (1991- 2011), a od roku 2004 do 2006 był prezesem Agencji Producentów Filmowych. W latach 2008-2009 pełnił funkcję zastępcy dyrektora ds. programowych Instytucji Filmowej „Silesia-Film” w Katowicach. Następnie wrócił do produkcji filmowej jako producent wykonawczy. Napisał szereg scenariuszy filmowych zakupionych przez producentów ale nie zekranizowanych na duży ekran (z wyjątkiem Tricku).

Jest autorem pierwszych polskich reportaży z planu (Targ – making of z filmu Ognisty Anioł -1985) oraz pierwszego polskiego making of na taśmie 16 mm (Jak powstał Biały smok – 1987) oraz pierwszej kasety VHS stereo z koncertem St.Sojki (1991).  Autor siedmiu wydań leksykonu Kinematografia, telewizja, video w Polsce, książki Filmujemy na video (1989), pierwszego Angielsko-polskiego słownika terminów filmowych (4 wydania) oraz książki Organizacja produkcji filmu fabularnego w Polsce (4 wydania). Za opus magnum w dziedzinie opisywania produkcji filmowej uważa dwa tomy z Kompendium Producenta Filmowego – Tom IV – Prawo autorskie – zagadnienia praktyczne (2020) oraz Tom V – Ekipa filmowa: przedmiot umowy i zakres obowiązków oraz słownik terminologii (2022).  Z utworów literackich warto wymienić List do syna (2 wydania), opowiadanie kryminalne „Ostatnia akcja kapitana Klossa” oraz sztukę Teleportacja (2016). Był stałym współpracownikiem kwartalników Film&TVKamera oraz FilmPRO, publikując recenzje książek i artykuły dot. kinematografii i prawa autorskiego. Był wydawcą książek o tematyce filmowo-muzycznej oraz prozy. Bywał jurorem festiwali filmowych (Lublin, Zielona Góra, Warszawa); dawniej także organizatorem festiwali (Lato Filmów – Kazimierz, Tam gdzie biją źródła – Ustroń, Kręgi Sztuki – Cieszyn, Festiwal filmów dla dzieci i młodzieży – Warszawa) oraz imprez okolicznościowych i wystaw (także w Zachęcie).

Pracownik kinematografii od 1972 roku, członek Stowarzyszenia Filmowców Polskich (od 2016 w zarządzie Koła Scenarzystów) laureat odznaczeń państwowych i  kryształowego Alumnusa wrocławskiej Akademii Ekonomicznej oraz listów gratulacyjnych od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z okazji 40-lecia, 45-lecia i 50-lecia pracy zawodowej. Nominowany do nagrody Złotej Kaczki pisma FILM za scenariusz. Członek Polskiej Akademii Filmowej.

Zajmował się dydaktyką od 1989 r. Był wykładowcą na Wydziale Radia i Telewizji na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach (1989-2009) oraz w Regionalnych Uczelniach Artystycznych, Krakowskiej Akademii i Warszawskiej Szkole Reklamy. Wykładowca cyklu szkoleń FilmPRO i WFDiF. Pracował parę lat w Warszawskiej Szkole Filmowej i Akademii Leona Koźmińskiego. Prowadził jako kierownik organizacyjno-programowy i wykładowca tzw. Wytwórnię Scenariuszy – projekt edukacyjny warszawskiej WFDiF (2013 – 2021).  Ponadto od 2012 do 2015 był ekspertem MKiDN w programie „Film”, był przez dekadę ekspertem z listy PISF oraz kilku filmowych funduszy regionalnych, a okazjonalnie ekspertem prokuratury i recenzentem w instytucjach edukacyjnych współpracujących z MEN jak ORE i CKE. W latach 2021-2022 uczył na kierunku Produkcja Audiowizualna na wydziałach dziennikarstwa UW w Warszawie i UAM w Poznaniu.

Zakończył definitywnie działalność edukacyjną w dziedzinie produkcji filmowo-telewizyjnej i audiowizualnej 30.06.2023 r., po 34 latach pracy. Aktualnie (od 2023) prowadzi wyłącznie wykłady na kursie kreatywnego pisania w module scenariopisarstwo oraz na kursie Warsztat pisania scenariusza i dramatu – w Instytucie Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk.

ZAWODY  FILMOWE  MICHAŁA  J. ZABŁOCKIEGO

SCENARZYSTA, RECENZENT, KONSULTANT, KIEROWNIK PRODUKCJI, PRODUCENT, REALIZATOR FILMÓW DOKUMENTALNYCH, OPERATOR KAMERY, SEKRETARZ PLANU i KLAPSER, KOMPOZYTOR i MUZYK-PIANISTA, JUROR, AKTOR, EPIZODZISTA, STATYSTA

ZAJĘCIA UPRAWIANE NAJCZĘŚCIEJ

WYKŁADOWCA AKADEMICKI, PUBLICYSTA, EKSPERT